Single Speed Helden gaan van start.

Fietsen zonder versnellingen. In samenwerking met singlespeed.nl

Moderators:JJ, Beheerders

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm
Single Speed Helden gaan van start.

Bericht door Tall Boy Bram » vr sep 12, 2008 12:39 pm

Hallo allemaal,

De Duchenne Heroes 2008 tocht gaat nu echt gebeuren. Merrick en ik hebben de camper – die we van Multicampers Wageningen BV – te leen hebben, volgestouwd en gaan zo Eric ophalen. Vandaar rijden we door naar Wiltz in Luxemburg alwaar we zondagmorgen vroeg starten.

De voorbereidingen waren niet echt geweldig, zelf moest ik 6 weken geleden even aan “bodemonderzoek” doen… 4 weken rust en niet fietsen was het gevolg…. Vanmorgen de laatste fysiotherapie gehad en ik ben uitbehandeld verklaard…!

Helaas geen echte nieuwsbrief voor nu, daar ontbreekt de tijd voor. Wel proberen we elke dag even de site te updaten met fotoÂ’s en tekst van de rit van die dag.

Voor degenen onder jullie die toegezegd hebben te gaan sponsoren maar dat om wat voor reden dan nog niet gedaan hebben, het kan nog steeds en je hebt zelfs tot na onze finish nog de tijd om het te doen. Doe je het dan nog niet, dan kan je een bezoekje van onze kant verwachten! ;-)

Iedereen is natuurlijk van harte welkom bij het de intocht van de hele bubs, Haute Courier, Malle T., Ott en JJ hebben al aangekondigd te komen kijken in Nijmegen. Jullie zijn allemaal van harte welkom!

Het door ons opgehaalde bedrag staat voor zover wij weten net iets onder de € 9.000,- euro, wie maakt ons blij door de grens van € 10.000,- te laten passeren?

De zwemmarathon heeft in totaal € 662,40 opgebracht, iets dat we volgend jaar willen gaan herhalen maar dan groter opgezet.

Met vriendelijke groeten,

Bram Verbout

teamcaptain Team Single Speed Heroes
www.singlespeedheroes.nl
http://single-speed-voor-duchenne.hyves.nl/
http://krommerijnzwemmarathon.roxer.com
http://zwemmenvoorduchenne.hyves.nl/

Gebruikersavatar
willem12
Berichten:2118
Lid geworden op:vr mei 28, 2004 2:38 pm
Locatie:Hoogland

Bericht door willem12 » vr sep 12, 2008 4:45 pm

Ha, ik dacht al;wanneer horen we iets van Bram.
Sterkte met fietsen en hopen dat de conditie niet geheel verdwenen is.
WdW
Ik koop mijn fietsen bij JustPedal.nl

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » zo sep 14, 2008 6:28 pm

Hier even een berichtje van het front. Team SSH is voortvarend van start gegaan. We hebben een mooie eerste dag achter de rug. Een lekker zonnetje en het werd zelfs warm. Gisteren regende het de hele dag en was het waardeloos weer. S'avonds stopte het met regenen en koelde het flink af en vroor het zelfs plaatselijk.

Vanmorgen was het dus goed koud toen we van start gingen maar na een paar uurtjes werd het aangenaam. De tocht vandaag bestond uit 3 stukken. Het eerste deel was vrij simpeltjes, veel asfalt en niet echt hele lange klimmen. Bij het eerste checkpoint stonden mijn ouders en dat was natuurlijk erg leuk, gisterenavond waren ze er overigens ook al bij. Na wat drank en eten gingen we op weg naar het tweede checkpoint. De paden werden nu wat steiler en ook kregen we de nodige modderige stukken voor onze kiezen. Het mountainbiken werd nu echt mountainbiken, lange technische klimmen met snelle afdalingen.

Na het tweede checkpoint in La Roche en Ardenne kregen we nog een leuk en zwaar toetje voor de kiezen. Een hele lange klim met veel losliggende stenen, die steeds steiler werd. Dat werd voor mij het eerste echte stuk dat ik moest gaan lopen. De rest van de dag was allemaal goed te doen. Er waren maar 2 gearies die op dat moment de klim fixten. Daarna een mooie langgerekte afdaling met natuurlijk weer een flinke klim erna. Naarmate de dag vorderde ben ik steeds makkelijker gaan rijden. Waar in het begin van de dag mijn teammaat Eric Wictor nog makkelijk bij mij vandaan reed, was ik het die nu steeds sneller afstand nam. Niet alleen bij Eric maar ook bij de rest van het veld. Eric reed 36-18 maar ik reed 36-22 en dat zette in de afdalingen natuurlijk geen zoden aan de dijk maar vooral in de klimmen ging ik steeds meer als de brandweer. De hartslag kwam nooit boven de 164 uit. Meestal reed ik in de grote lange technische klimmen zo rond de 150 slagen per minuut.

De benen voelden goed aan maar belangrijker nog, de schouder ook! Ik heb 1 keer een moment gehad dat ik iets minder fijn vond voelen, voor de rest ging het eigenlijk erg lekker. Ik heb totaal geen last bij de lange heftige afdalingen gehad dus met de schouder zit het wel goed. Wel doe ik in de afdalingen voorzichtiger dan normaal. Ik rem meer bij dan normaal en ook spring ik niet bij elke mogelijkheid. Met het klimmen heb ik wederom geen last van de schouder.

Vandaag hebben we 7 uur en 19 minuten laten klokken, dat is inclusief alle stops bij de checkpoints maar ook inclusief alle keren dat we verkeerd reden. De afstand is meen ik iets rond de 85 a 90 km geweest. Vandaag zou de zwaarste dag zijn maar eigenlijk vond ik het een eitje. De benen en knieen voelen niet overdreven zwaar aan, ik voel meer mijn schouders en onderrug, dus daar gaat zo lekker een verkoelende lotion op.

Eric steekt voor morgen een 19 dus hij hoopt morgen wat soepeler te kunnen fietsen. Weersvooruitzichten zijn voor de komende 2 dagen nog goed dus dat is mooi. Onze chauffeur/verzorger/masseur Merrick Harris heeft ook een mooi dagje gehad, die heeft een duurloopje gedaan in de heuvels.

Morgen hopenlijk weer een nieuw verslag. De spokecards die Ott gemaakt heeft staan beeldig in de fietsen, ze zijn uitgebreid gefilmd en gefotografeerd. Daarnaast hebben we flinke respons gehad op onze deelname. Een hoop gearies is zwaar onder de indruk van ons kunnen.

Voor nu genoeg,

Groet,

Bram Verbout
Teamcaptain team Single Speed Heroes

Gebruikersavatar
JJ
Forumbeheerder
Berichten:7298
Lid geworden op:di jan 08, 2002 4:43 pm
Locatie:Bunschoten
Contacteer:

Bericht door JJ » zo sep 14, 2008 6:49 pm

Goed bezig mannen, succes de komende dagen!!

JJ
Justpedal Bikeshop: Your alternative bikeshop!

Gebruikersavatar
Frank Z
Berichten:328
Lid geworden op:do jan 25, 2007 11:08 pm
Locatie:043

Bericht door Frank Z » zo sep 14, 2008 9:31 pm

Vrijdagavond stond ik naast jullie voor het stoplicht in Maastricht. Ik beklaagde jullie al met het weer zaterdag. Prettig dat jullie zondag begonnen... Heel stoer dat jullie ss meedoen, zeker na je blessure! Inspirerend ook. Veel succes verder!

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » ma sep 15, 2008 7:16 pm

Lekker die eitjes van mountainbiken door het Belgische landschap. Serieus waar, ik vond het wederom goed te doen. Dat klinkt enigzins arrogant of patserig maar dat moet dan maar. Natuurlijk, er zaten een paar zware klimmen in maar niets onoverkomelijks. Ik moest een paar keer heel even van de fiets af maar meestal was dat door een net iets te steil stukje waarna je na 1 of 2 meter weer verder kon fietsen. Soms slipte het achterwiel even door of had je een verkeerde lijn gekozen en kwam je voor een te grote hindernis uit en moest je even afstappen. Maar het grootste gedeelte kon ik gewoon omhoog rijden. Dit tot zeer grote verbazing
van heel veel mede mountainbikers. De vragen waren niet van de lucht! "Hoe doe jij dat toch, ik rijd 22 voor en 32 achter en jij 22 achter en 36 voor en je komt ons nog voorbijblazen..." of "Respect!!!". Tja, ik denk dat het toch aan een meer dan
gemiddeld goede conditie ligt gecombineerd met een flinke dosis techniek en ervaring. Daarbij, ik rijd bijna alles SS, ook als ik op de weg rijd.

Vanmorgen vertrokken we voor een tocht van ongeveer 95 km. Er waren 2 checkpoints waar we ons moesten melden. Het eerste stuk fietsen ging vrij makkelijk voor iedereen. Er zaten wel een paar hele mooie technische stukjes in een schitterende singletrack langs en door een beekje. Na een half uurtje kwamen we een groepje tegen waarvan er 1 vol over de kop was geslagen en zijn heup cq. bovenbeen had bezeerd. Na wat gemiep van dat groepje in de trant van "we hebben hier geen bereik, we kunnen de EHBO niet bellen", was ik het zat en ben gewoon dwars door het bos naar boven gelopen en naar een open plek gegaan die zichtbaar was en de EHBO verwittigd. De GPS coordinaten doorgeven en zelf daarna weer doorgereden. Later hoorde ik dat de jongen in kwestie alleen een flinke kneuzing had overgehouden, of ie morgen kan fietsen weet ik niet.

Bij het het eerste checkpoint aangekomen even lekker wat boterhammen gegeten en daarna weer door voor het tweede gedeelte van de tocht. Dit was het zwaarste gedeelte met heel veel lange klimmen met veel boomwortels en andere rotzooi. Ik ging 1 x op mijn bek, ik gleed uit over een boomwortel maar kon mijn val keurig met beide handen opvangen, precies zoals ik geoefend had bij de fysiotherapien. Mijn hoofd leek voor de achteropkomende fietsers tegen een rotsblok aan te komen maar daar kwam ik niet eens bij in de buurt. Het opvangen deed geen pijn aan de schouder. Even mijn handschoenen afvegen en dan weer door. Het was een mooi stuk, dit 2-de
gedeelte. Na dik 5 uur bereikte we checkpoint 2. We werden ingehaald door een doedelzakspeler en op de weg naar het checkpoint zat nog een asfaltklim. Er stond een fotograaf fotoos te nemen en ik reed op dat moment op een 6-de plek. Even snel demarreren en hop daar reed ik op kop. Bleek de fotograaf, de Duchenne Heroes organisator Gijs Bruinsma te zijn, zelf ook SS-er... Die vond dat natuurlijk erg mooi om te zien....!

Het laatste stuk was iets minder zwaar, er zat wat meer asfalt in maar desalnietemin erg leuk. Teammaat Eric Wictor reed inmiddels samen met Ilse Vermeij van team Hellas Heroes omdat zij last had van haar benen. Haar teamgenoten en Hanneke Boon en ik reden de rest van de tocht samen. In het laatste deel van het 2-de stuk reden ze ook al samen en waren we ze nog even kwijt. Ergens in het bos aan het einde van een lange grindklim stonden wij toen 10 minuten te wachten op ze. Ze kwamen maar niet en dus reed ik toen maar weer naar beneden om te kijken of er iets was. Ik reed toen helemaal naar beneden en kwam toen zo'n 25 a 30 man tegen die aan het
klimmen waren. Beneden aangekomen ging ik weer naar boven terug want geen Ilse of Eric te zien. Miep Miep Zoef. Daar ging ik weer. Hup, het hele stuk al die gasten die ik daarnet tegenkwam weer inhalend en vertwijfeld achterlatend... Hahahahahaha!

Bij de finish aangekomen stond men zeer verbaasd naar mij te kijken waarom ik nog zo fris over de finish kwam. Tja, dat had ik eerder gehoord... Even een bakkie soep, een warme douche en wat eten erin en ik kan er weer tegen. Morgen de derde dag waarin we in de Ardennen rijden. De weersvooruitzichten zouden nog steeds goed zijn. Vannacht was het nog heel koud maar gelukkig brak de zon al snel door en kreeg je het warm genoeg. Later de dag werd het wel wat kouder maar gelukkig bleef het droog. Straks nog even een massage om mijn schouderbladen wat losser te masseren. Van al dat trekken aan het stuur krijgen ze natuurlijk wel op hun donder. De benen voelen nog steeds goed aan. De billen ook, al voel je die natuurlijk wel na 8 uur in het zadel. Vandaag hebben we inclusief alle stops 8 uur en 13 minuten gereden. Team Hellas Heroes en Single Speed Heroes zullen morgen waarschijnlijk weer opgesplitst
worden in Ilse en Eric en misschien Paul. De rest zal waarschijnlijk wel samen blijven rijden. Niemand klimt zo snel als ik maar zolang het vlak of bergaf gaat ben ik natuurlijk in het nadeel bij de rest en zijn we goed aan elkaar gewaagd.

Oja, team SSH reed vandaag met een tracker maar die deed het niet. Gelukkig rijd team HH ook met een tracker dus kijk op www.duchenneheroes.nl om te kijken waar wij op een bepaald moment rijden!

Morgen hopenlijk weer een verslag.

Met vriendelijke groeten,

Bram Verbout
teamcaptain team Single Speed Heroes

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » ma sep 15, 2008 7:16 pm

Lekker die eitjes van mountainbiken door het Belgische landschap. Serieus waar, ik vond het wederom goed te doen. Dat klinkt enigzins arrogant of patserig maar dat moet dan maar. Natuurlijk, er zaten een paar zware klimmen in maar niets onoverkomelijks. Ik moest een paar keer heel even van de fiets af maar meestal was dat door een net iets te steil stukje waarna je na 1 of 2 meter weer verder kon fietsen. Soms slipte het achterwiel even door of had je een verkeerde lijn gekozen en kwam je voor een te grote hindernis uit en moest je even afstappen. Maar het grootste gedeelte kon ik gewoon omhoog rijden. Dit tot zeer grote verbazing
van heel veel mede mountainbikers. De vragen waren niet van de lucht! "Hoe doe jij dat toch, ik rijd 22 voor en 32 achter en jij 22 achter en 36 voor en je komt ons nog voorbijblazen..." of "Respect!!!". Tja, ik denk dat het toch aan een meer dan
gemiddeld goede conditie ligt gecombineerd met een flinke dosis techniek en ervaring. Daarbij, ik rijd bijna alles SS, ook als ik op de weg rijd.

Vanmorgen vertrokken we voor een tocht van ongeveer 95 km. Er waren 2 checkpoints waar we ons moesten melden. Het eerste stuk fietsen ging vrij makkelijk voor iedereen. Er zaten wel een paar hele mooie technische stukjes in een schitterende singletrack langs en door een beekje. Na een half uurtje kwamen we een groepje tegen waarvan er 1 vol over de kop was geslagen en zijn heup cq. bovenbeen had bezeerd. Na wat gemiep van dat groepje in de trant van "we hebben hier geen bereik, we kunnen de EHBO niet bellen", was ik het zat en ben gewoon dwars door het bos naar boven gelopen en naar een open plek gegaan die zichtbaar was en de EHBO verwittigd. De GPS coordinaten doorgeven en zelf daarna weer doorgereden. Later hoorde ik dat de jongen in kwestie alleen een flinke kneuzing had overgehouden, of ie morgen kan fietsen weet ik niet.

Bij het het eerste checkpoint aangekomen even lekker wat boterhammen gegeten en daarna weer door voor het tweede gedeelte van de tocht. Dit was het zwaarste gedeelte met heel veel lange klimmen met veel boomwortels en andere rotzooi. Ik ging 1 x op mijn bek, ik gleed uit over een boomwortel maar kon mijn val keurig met beide handen opvangen, precies zoals ik geoefend had bij de fysiotherapien. Mijn hoofd leek voor de achteropkomende fietsers tegen een rotsblok aan te komen maar daar kwam ik niet eens bij in de buurt. Het opvangen deed geen pijn aan de schouder. Even mijn handschoenen afvegen en dan weer door. Het was een mooi stuk, dit 2-de
gedeelte. Na dik 5 uur bereikte we checkpoint 2. We werden ingehaald door een doedelzakspeler en op de weg naar het checkpoint zat nog een asfaltklim. Er stond een fotograaf fotoos te nemen en ik reed op dat moment op een 6-de plek. Even snel demarreren en hop daar reed ik op kop. Bleek de fotograaf, de Duchenne Heroes organisator Gijs Bruinsma te zijn, zelf ook SS-er... Die vond dat natuurlijk erg mooi om te zien....!

Het laatste stuk was iets minder zwaar, er zat wat meer asfalt in maar desalnietemin erg leuk. Teammaat Eric Wictor reed inmiddels samen met Ilse Vermeij van team Hellas Heroes omdat zij last had van haar benen. Haar teamgenoten en Hanneke Boon en ik reden de rest van de tocht samen. In het laatste deel van het 2-de stuk reden ze ook al samen en waren we ze nog even kwijt. Ergens in het bos aan het einde van een lange grindklim stonden wij toen 10 minuten te wachten op ze. Ze kwamen maar niet en dus reed ik toen maar weer naar beneden om te kijken of er iets was. Ik reed toen helemaal naar beneden en kwam toen zo'n 25 a 30 man tegen die aan het
klimmen waren. Beneden aangekomen ging ik weer naar boven terug want geen Ilse of Eric te zien. Miep Miep Zoef. Daar ging ik weer. Hup, het hele stuk al die gasten die ik daarnet tegenkwam weer inhalend en vertwijfeld achterlatend... Hahahahahaha!

Bij de finish aangekomen stond men zeer verbaasd naar mij te kijken waarom ik nog zo fris over de finish kwam. Tja, dat had ik eerder gehoord... Even een bakkie soep, een warme douche en wat eten erin en ik kan er weer tegen. Morgen de derde dag waarin we in de Ardennen rijden. De weersvooruitzichten zouden nog steeds goed zijn. Vannacht was het nog heel koud maar gelukkig brak de zon al snel door en kreeg je het warm genoeg. Later de dag werd het wel wat kouder maar gelukkig bleef het droog. Straks nog even een massage om mijn schouderbladen wat losser te masseren. Van al dat trekken aan het stuur krijgen ze natuurlijk wel op hun donder. De benen voelen nog steeds goed aan. De billen ook, al voel je die natuurlijk wel na 8 uur in het zadel. Vandaag hebben we inclusief alle stops 8 uur en 13 minuten gereden. Team Hellas Heroes en Single Speed Heroes zullen morgen waarschijnlijk weer opgesplitst
worden in Ilse en Eric en misschien Paul. De rest zal waarschijnlijk wel samen blijven rijden. Niemand klimt zo snel als ik maar zolang het vlak of bergaf gaat ben ik natuurlijk in het nadeel bij de rest en zijn we goed aan elkaar gewaagd.

Oja, team SSH reed vandaag met een tracker maar die deed het niet. Gelukkig rijd team HH ook met een tracker dus kijk op www.duchenneheroes.nl om te kijken waar wij op een bepaald moment rijden!

Morgen hopenlijk weer een verslag.

Met vriendelijke groeten,

Bram Verbout
teamcaptain team Single Speed Heroes

Gebruikersavatar
willem12
Berichten:2118
Lid geworden op:vr mei 28, 2004 2:38 pm
Locatie:Hoogland

Bericht door willem12 » di sep 16, 2008 12:39 pm

Tall Boy Bram schreef:Lekker die eitjes van mountainbiken door het Belgische landschap.... Maar het grootste gedeelte kon ik gewoon omhoog rijden. Dit tot zeer grote verbazing van heel veel mede mountainbikers. .... Miep Miep Zoef. Daar ging ik weer. Hup, het hele stuk al die gasten die ik daarnet tegenkwam weer inhalend en vertwijfeld achterlatend... Hahahahahaha! ........Niemand klimt zo snel als ik.... Bram Verbout, teamcaptain team Single Speed Heroes
Ik blij dat het weer goed met je gaat "Captain" Bram. :lol:
Laatst gewijzigd door willem12 op di sep 16, 2008 2:55 pm, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik koop mijn fietsen bij JustPedal.nl

Gebruikersavatar
JJ
Forumbeheerder
Berichten:7298
Lid geworden op:di jan 08, 2002 4:43 pm
Locatie:Bunschoten
Contacteer:

Bericht door JJ » di sep 16, 2008 12:51 pm

ja hij is weer helemaal de oude... 8)

JJ
Justpedal Bikeshop: Your alternative bikeshop!

Steelboy
Berichten:8100
Lid geworden op:ma jul 09, 2001 1:27 pm
Contacteer:

Bericht door Steelboy » di sep 16, 2008 1:09 pm

Laat die Bram maar trekken... aan zijn stuur!

Hoe bevalt de 'playfullness' van je fiets? ;)

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » di sep 16, 2008 8:40 pm

Vandaag was een dag waarin de jongens van de meisjes gescheiden werden. De derde dag waarin er flink geklommen diende te worden. Een dag waarin er soms tergend langzaam werd gereden omdat het gewoon erg steil was. Er waren een paar stukken waar ik zelfs niet meer kon fietsen. Die waren te stijl of er lagen te grote rotsblokken in de weg. Daarnaast was het soms erg "Old School" mountainbiken. Dus fietsen door hoog gras (heuphoogte) waar tevens beneden op de grond plassen water stond of zelfs gewoon een half beekje stroomde. Daarna een beekdoorwading waarin geen echt pad liep maar waar je zelf een route moest uitvogelen. Daar waar er grote blokken in de beek lagen kon je er overheen klauteren en je fiets in de stromende beek plaatsen en zo steun zoeken.

De dag begon met een flink ontbijt waarin gebunkerd werd, calorien stapelen. Dan omkleden en jezelf klaarmaken voor de rit van vandaag. Team Hellas Heroes was al om half negen vertrokken, Ilse haar knie speelde weer op en om dus eerder te starten
hoopte ze op tijd aan te komen in de middag. Wij van team Single Speed Heroes en Anneke Boon vertrokken gewoon om 9 uur. Eventjes de camping afrijden en een stukje naar beneden, daarna werd het meteen jezelf warm rijden want het ging gelijk
fors omhoog. De benen kregen het vandaag de eerste 60 km flink te verduren want het stikte in dit gedeelte van de tracks van de listige klimmen gevolgd door afdalingen waarin het materiaal en de armen ook flinke opdonders kregen. Zo knalden we ergens
een afdaling naar beneden waarbij er flinke rotsblokken loskwamen en met de snelheid van de fietser mee naar beneden rolden. Ook was er een waanzinnig mooie track waarbij je door een diepe geul reed, zo diep dat je via de linker- en rechterwand mensen kon inhalen. Zigzaggend van de ene walwand naar de andere walwand reed je de ene na de andere persoon voorbij. Echt een geweldige afdaling waarbij je soms ook flinke takken en andere bosrommel moest omzeilen.

Het eerste checkpoint zou op ongeveer 20 km liggen maar ik bleek toch al dik 32 km gereden te hebben alvorens ik me daar kon melden. Eric reed aardig tot dat eerste checkpoint maar vanaf die plek ging het minder voor hem. Hij had s'ochtends zijn armen en polsen laten intapen. Daar had hij iets voordeel van maar hij nam toch later maar wat ibuprofen tegen de pijn. Hanneke en ik gingen eigenlijk "still going strong". Hanneke klimt inmiddels iets minder snel dan ik maar kan verder heel goed meekomen. Let wel, Hanneke is een kleine opdonder van 1.58 meter maar kan goed hard doorrijden en klimmen. Respect!!! Na wat gegeten te hebben bij CP1 gingen we weer van start, meteen volle bak omhoog over een pad waarin de eerste 25 meter te doen waren, daarna werd het 15 meter lopen maar kon ik daarna weer laten zien dat Single Speeders mannen zijn met goede sterke benen en dat er niemand en dan ook niemand krachtiger is dan ik zodat ik met zeer ruime voorsprong op de eerst volgende, bovenaan de klim aankwam. Het is maf om te zien dat alle gearies met een ieniemienie verzet a la 22-32 naar boven peddelen en net zo dood gaan als ik maar dat ik wel 5 minuten voorsprong neem. Het was dan wel weer jammer dat elke voorsprong die ik nam elke keer weer tot gevolg had dat ik bovenaan lange tijd moest wachten op de anderen. Niet alleen op Hanneke maar ook op Eric. Die ging hoe langer hoe meer kapot. Na pakweg 4 uur fietsen haalden we op een heel erg mooie singletrack de Hellas Heroes in. Eerst ging Ilse eraan daarna volgen Paul en Ronald. Het bleek dat Ilse gewoon op was en dat de jongens heel veel moesten wachten op Ilse. Met haar knie ging inmiddels niet goed meer. Eric bood aan om na het tweede checkpoint samen met haar over de weg verder te fietsen tot de camping. Ronald en Paul ging met ons en een Zeeuws team verder. Met Kwebbel en Bebbel zoals we ze verder zullen noemen reden we al een tijdje samen op. Zij waren door hun batterijen van het GPS apparaat heen en moesten op die van Ronald vertrouwen.

Na het CP2 werd het eigenlijk ook ineens duidelijk dat we de Ardennen duidelijk achter ons hadden gelaten en dat het "gebergte" voor heuvels hadden plaats gemaakt. Dat betekende ook meteen dat het voor mij nu zwaar ging worden, van langgerekte technische klimmen waarin ik me lekker kon warmrijden en voorsprong kon nemen moest ik nu ineens gaan spinnen op de fiets. Voor dit laatste stuk was 36-22 veeeeeels te licht. Waar de rest met 2 vingers in de neus plus 30 km/u reed kwam ik met moeite aan de 20 km/u... Niet echt geweldig dus. Daarnaast zat er vrij veel asfalt het laatste stuk in en de karresporen en landbouwweggetjes zetten ook al geen zoden aan de dijk. Op een gegeven moment reden we vlak bij het drie landen punt en konden we de asfaltklim naar boven inzetten. Boven aangekomen via de andere kant weer naar beneden. Gelukkig niet het hele stuk via het asfalt, we zijn tenslotte geen wegnichten! Het ging naar beneden via wat locale mountainbikeroutes. Niet spectaculair maar in ieder geval beter dan over het asfalt. Aan het einde van de track kregen we nog een gigantisch gave ruwe afdaling over een keienpad voor onze kiezen. De onderarmen kregen het flink te verduren, je kreeg echt heel erg grote klappen te verwerken. Gelukkig geen niemand op zijn plaat. Hanneke waren we inmiddels verloren, die bleek een lekke band te hebben en was die samen met 1 van de
Zeeuwen aan het verwisselen. Bebbel reed namelijk voor de 5-de keer die dag lek op ongeveer 3 km van de finish. Daar hadden wij geen zin meer in om alweer te gaan stoppen. We hadden tenslotte ook al de 3-de en 4-de keer meegemaakt. Later bleek dat hij ook nog een 6-de keer lek zou rijden....!??!!?!?!? In het laatste stuk raakte ik Ronald en Paul nog even kwijt en reed ik al snel alleen en wist ik dus niet waar ik naar toe moest. Na wat telefonisch verkeer met verzorger Merrick Harris en Bas van der Greft van de organisatie wist ik waar ik naar toe moest rijden. Nog even een flinke asfaltklim op gevolgd door een snelle afdaling kwam ik via de achteringang de camping oprijden... Het bleek dat ik niet de enige was die verkeerd was gereden in het laatste stuk.

Eric was ondertussen natuurlijk al terug samen met Ilse. Ilse heeft besloten morgen niet te starten en een dagje rust te nemen om zo te kijken of ze de dag erop weer kan rijden. Flink balen natuurlijk maar het is wel een verstandige beslissing van haar. Eric probeert het morgen gewoon weer maar het zou mij niets verbazen als het wederom niet lekker zal gaan. Zelf ben ik inmiddels ook niet geheel fris en fruitig meer maar gelukkig niet heel ergs. Ik heb een blaar op mijn kont en dat zit wat minder op het zadel natuurlijk. Gelukkig voor mij wordt er toch veel geklommen en zit je dan dus toch niet op het zadel. De afdalingen doe je in Enduro-style dus a la de motorrijders in Paris-Dakar: staand dus! Er verschijnen nu ook blaren onder de eeltplekken op de binnenkant van mijn handen van het beethouden van het stuur. Ook dit vormt nog geen echt probleem. Wel heeft 1 van de EHBO-ers mijn kont onder handen genomen en er een plaksel opgeplakt dat de boel in shape moet houden... De benen voelen inmiddels wel wat stram aan maar die smeer ik vanavond weer lekker in met een verfrissende lotion. Hetzelfde geldt voor mijn schouders en schouderbladen. En goede nachtrust zal ook veel helpen. Morgen begint de 4-de dag dan zijn we al weer over de helft.

Voor de rest heb ik nu niks te melden, ik ben blij dat ik deze update weer online kan zetten want het internet lag er hier lange tijd uit. Tot een volgende update. Het volgen van ons kan waarschijnlijk via de tracker van de Hellas Heroes. Zie www.duchenneheroes.nl

Groet,

Bram Verbout
teamcaptain team Single Speed Heroes

Steelboy
Berichten:8100
Lid geworden op:ma jul 09, 2001 1:27 pm
Contacteer:

Bericht door Steelboy » di sep 16, 2008 9:31 pm

Tall Boy Bram schreef:Vandaag was een dag waarin de jongens van de meisjes gescheiden werden....
Ook was er een waanzinnig mooie track waarbij je door een diepe geul reed, zo diep dat je via de linker- en rechterwand mensen kon inhalen. Zigzaggend van de ene walwand naar de andere walwand reed je de ene na de andere persoon voorbij. Echt een geweldige afdaling waarbij je soms ook flinke takken en andere bosrommel moest omzeilen.
Potverdikie Bram, ik krijg spontaan zin om te gaan fietsen!! Wel jammer dat voor jou en Eric nu het minder spannende deel aangebroken is, gewoon een grotere vitesse steken en coasten achter de rest aan!

De Lars Cuevas
Berichten:1023
Lid geworden op:vr okt 18, 2002 10:07 pm

Bericht door De Lars Cuevas » wo sep 17, 2008 12:20 pm

Bericht uit de "koers":

Eric heeft ondertussen zóveel last van zijn polsen dat hij vandaag na 10km is gestopt. :(
Bizarre blessure, door het singlespeed-sleuren aan het stuur zijn zijn polsen volledig over de zeik.
Hopelijk kan hij morgen weer rijden!

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » wo sep 17, 2008 7:23 pm

"Is it a Bird?"

"No!"

"Is it a Plane?"

"No!"

"Is it Superman?"

"No!"

"Is it Badman?"

"No!"

"Is it Zorro?"

"No!"

"It's Duchenneman!"



Aldus de verschillende benamingen die ik hoorde nadat ik mijn inmiddels befaamde blauwe shirt met rode cape van stal had gehaald. Even een dag zonder sponsor
kleding maar dat was ook bedoeld vanwege de zitvlakproblemen die ik had. Die inmiddels erger zijn geworden want de tocht van vandaag was niet echt een
makkelijke... Veel lange klimmen met losliggende stenen, soms steil, soms gewoon een beetje te lang. Ook zaten er heel lange afdalingen met grote geulen, keien
tot wel een halve kuub in grootte, boomwortels en andere ongein. Het leek een makkelijk dagje te worden maar dat werd het NIET!!!

De dag begon met een redelijk aangenaam temperatuurtje, een stuk minder koud dan voorgaande dagen. De camping afrijdend gingen we meteen steil omhoog, iedereen
was meteen bij de les en warm gereden. Natuurlijk gaf mijn Duchenneman uitrusting mij vleugels, ik vloog omhoog. Hilariteit alom natuurlijk bij het publiek. De lui die het kenden van de Bergrace in Oosterbeek waren op 1 hand te tellen dus was het voor het grote deel erg lachen. Op deze manier het Single Speed gebeuren weer flink gepromoot. Ook zonder speelpakje lukt het aardig want nog steeds vlieg ik elke helling op en neem met veel gemak grote afstand van de rest. Natuurlijk zijn er wel eens hellingen die misgaan, bijvoorbeeld omdat iemand net op het verkeerde moment op de verkeerde plaats in de weg rijdt of moet stoppen maar soms is ook bij mij wel eens de koek op. Ook Duchenneman heeft wel eens een dipje... Daarnaast lijkt het er ook op dat bij Duchenneman de krachten iets aan het afnemen zijn, op zich niet gek na 4 dagen op kop fietsen. Ook speelt het mee dat mijn kont niet echt fijn meer voelt. De blaar van gisteren is inmiddels allang kapot en zorgt voor redelijk wat pijn. Er goed op zitten is niet mogelijk dus sta ik grote stukken van de tocht. Ik sta natuurlijk ook al bij het grootste gedeelte van de klimmen en in de afdalingen gaat het ook via de eerder genoemde Enduro-style naar beneden. Bij het spinnen op het asfalt of op de snelle grindpaden is het ook veel uit het zadel. Toch voelen de benen en de knieen nog steeds goed. Ik had vanmorgen flink stijve poten maar nu ik dit stukje tik zijn ze veel soepeler dan eerst. Wel ga ik straks even lekker de benen en de nek laten los masseren.

Voor Erik is de tocht over vrees ik. Hij moest vandaag al na 10 km afhaken en is over de weg naar de camping gereden. Teveel last van zijn armen. Toch iets te weinig Single Speed specifiek getraind denk ik. Wij (het groepje Hellas Heroes Paul en Ronald, Hanneke Boon en team Kwebbel en Bebbel, oftewel Richard 1, Richard 2 & Kenneth) hebben afscheid van hem genomen en Merrick per mobiel ingelicht. Eric heeft zo wel flink wat mooie tracks moeten missen. Wij zijn nog een paar keer verkeerd gereden en moesten nog ergens gedwongen omrijden omdat Ko de Bospooier geen toestemming gaf om door zijn stukje bos te rijden. Dit terwijl dat van te voren wel was afgesproken. Maar ja, het blijven Belgen he....

In het derde stuk ben ik nog ten val gekomen, ik ging vol over de kop in een........ klim ?!?!?!

Ja, je leest het goed! Ik was bezig met een heel steile klim over een met keien bezaaid pad. Sleurend aan het stuur zag ik een geultje over het hoofd, ik plantte mij voorwiel hier in en zag dat dus niet, ik hing flink voorover om zo naar boven te rijden. Het voorwiel bleef staan maar ik hing te ver voorover, kantelde over het stuur, balanceerde even en klapte toen voorover het stuur, ging tegen de helling (het spreekwoord is "vlakte" maar er was niks vlaks aan..) en kreeg de fiets bovenop me. Spatbord stuk en een flinke buil op mijn scheenbeen. Gelukkig verder geen schade aan fiets of lijf. Ik merkte wel dat vanaf dat moment de koek op was want even later gebeurde het me bijna een tweede keer. Dit keer had ik het betijds in de gaten en ging het net goed. Maar de puf was eruit en ik had het wel een beetje gezien voor die dag. Toch maar de resterende 20 km afgemaakt al ging het soms wel erg zwaar en moest de rest voor de verandering eens op mij wachten in sommige klimmen of stukken over de weg. Ach, weten ze eens hoe het voor mij is....

Bij de camping aangekomen, stonden er veel rolstoelers met Duchenne patientjes aan de meet. Het meest warme onthaal tot nog toe. Erg indrukwekkend. Ik was flink
gaar, heb even in het gras liggen bijkomen. Toen lekker douchen en daarna de kont laten inspecteren bij de EHBO. Voor nu ben ik wel klaar, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden (blaat).

Team Hellas Heroes is behalve Ilse still going strong. Ronald en Paul rijden zeer constant. Ilse heeft vandaag een rustdag ingelast maar hoopt morgen haar rentree te maken. We zullen zien hoe het gaat. Eric gaat morgen weer wel van start maar pleegt eigenlijk "hoogverraad" door versnellingen op zijn Santos te schroeven.... Tja, wat moet ik daar nu van denken....

Groet,

Bram Verbout

De Lars Cuevas
Berichten:1023
Lid geworden op:vr okt 18, 2002 10:07 pm

Bericht door De Lars Cuevas » wo sep 17, 2008 8:59 pm

Tall Boy Bram schreef:Eric gaat morgen weer wel van start maar pleegt eigenlijk "hoogverraad" door versnellingen op zijn Santos te schroeven.... Tja, wat moet ik daar nu van denken...
Uh... niks. Het feit dat hij dat doet wil zeggen dat hij écht écht strontverrot zit maar er alles aan doet om tóch uit te kunnen te rijden. Ik zeg: steun je teammaatje...

TF
Berichten:814
Lid geworden op:vr mar 11, 2005 8:45 pm

Bericht door TF » do sep 18, 2008 2:43 am

Leuk om je verslagen te lezen Bram, veel succes met de komende ritten, ook aan alle andere helden.

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » do sep 18, 2008 9:04 pm

Eerst maar even een bekentenis doen. Dan hebben we dat tenminste achter de rug. Ik kom hierbij “uit de kast”. Ja, ik ben een mietje. Eentje die zich ontzettend aanstelt. Zo’n tuttebol die kleinzerig is.

Woorden van die strekking voor mij bedoeld, waren afkomstig uit de mond van Quirine, vriendin van Bastiaan van de triathlonclub Hellas uit Utrecht. Ik werd gisterenavond door haar gemasseerd. Martelen was eigenlijk een beter woord. Allemachtig wat deed dat pijn! Vooral even lekker die bult op mijn been indrukken, lekker pesten. Non de ju, dat was een niet zo fijn half uurtje.

Vandaag was een rustig dag uit. Eigenlijk een dagje waarover niet zo heel veel te melden is. We begonnen met een nog enigszins “moeilijke” track tot het CP1. Een paar klimmentjes, een paar afdalinkjes, wat grind hier en daar en als toetje een beklimming van de Wilhelminaberg. Ooit, jaren geleden – opa spreekt nu tot jullie kinderen – reed ik hier in ’92 een Grundig World Cup wedstrijd op en rond deze “berg”. Toen had ik het heel erg zwaar en kwam ik als 1 van de laatste aan de finish. Toen reed ik mijn 3-de wedstrijd ooit en nu 16 jaar later reed ik er pas voor een 2-de keer weer. In herrinnering was het een heel steile berg waarop ik flink moest afzien. Nu bleek het een vrij simpele berg te zijn waar je met gemak naar boven reed. Ik reed nog steeds met 36-22 en dat was heel goed te doen. De rest van de track was het alleen maar spinnen dus bij CP1 stond het al vast dat ik naar een zwaarder verzet zou gaan steken. Temeer omdat ik wist dat de rest van de etappe heel erg simpel en vlak zou worden.

Bij het naderen van CP1 kwamen we heel team Hellas Heroes en Eric Wictor tegen die op de Koga Miyata van de pa van Ilse reed. Gelukkig staken beide “krukken” de duim op ten teken dat het nu in ieder geval beter met ze ging! Goed om te zien! Terwijl Hanneke en Ricard 1 en 2 en Kenneth eten innamen verving ik de 22-er voor een 20-er. Snel een Mars naar binnen en net toen we van start wilden gaan kwamen Paul en Ronald weer terug naar CP1. Ze hadden een kleine aanvaring met elkaar gehad waardoor de derailleurkabel van Ronald gebroken was… Terug naar de Bike2Build stand op CP1 dus. Ze zijn daarna maar met ons meegereden. Er werd nu voornamelijk over karresporen en asfalt gereden dus de snelheden lagen zeer hoog. Veel te hoog voor mijn net vers gestoken 20-er dus ik raakte de rest op en gegeven moment kwijt toen zij met 40 km/u aan het cruisen waren. Ik haalde in de sprint een respectabele 36 km/u maar dat hou ik natuurlijk geen minutenlang vol. Aangezien zij verkeerd reden en ik met een andere groepje opreed die wel een voor mij betere snelheid aanhield was ik ze dus al snel echt kwijt. Na 2 kwartier werd ik ingehaald door het gepeupel en was ons groepje weer compleet.

Bij CP2 heb ik de 20-er vervangen door een 16-er en kon ik daarna makkelijker met de rest meekomen. Ilse en Eric waren we bij het CP al tegengekomen en hebben de rest van de track met hen erbij opgereden. Dat ging nog heel best, de snelheden werden niet eens zo heel erg naar beneden gehaald door hen. Ilse gaf aan dat het eigenlijk best goed ging en dat de rustdag wel geholpen had. De versnellingen op de Koga van Ilse haar pa deden Eric ook goed want ook hij had er nog best de gang in. Merrick had ondertussen in Maastricht bij een Santos dealer een achterpadje weten te scoren en Eric zou vanavond een paar versnelling op de Santos gaan installeren. Geen 27 maar ten hoogste 6 stuks want het is tenslotte een Single Speed specifieke achternaaf waar een smallere body dan normaal opzit. De tocht van vandaag was wel een lange tocht want ik had meer dan 110 km op de teller na afloop. Toch hebben we geen 8 uur maar 7 uur en 15 minuten op de fiets gezeten. E.e.a. kon natuurlijk niet anders door al dat vlakke spul en weinig klimwerk.

Morgen zou een dag worden a la vandaag, ik zie morgen wel wat voor verzet ik monteer. Vanavond hebben we met wat mensen een lekkere vette bek gehaald bij de plaatselijke snackbar want toen we daar voorbij kwamen kregen we allemaal trekÂ… Ik heb nog steeds flink stijve poten en gek genoeg heb ik er totaal geen last van als ik hard loop maar wel als ik gewoon loop. Een klein stukje naar de supermarkt om lekkers te halen heb ik dan ook maar snel gedaanÂ…

Goed, ik wordt gemaand te stoppen nu dus tot een volgende keer.

Groet,

Bram Verbout

Gebruikersavatar
sneeuwpop
Berichten:1845
Lid geworden op:di jun 13, 2006 9:24 pm
Locatie:GRUNN

Bericht door sneeuwpop » do sep 18, 2008 9:42 pm

Tall Boy Bram schreef: ... verving ik de 22-er voor een 20-er...
Tall Boy Bram schreef: ...Bij CP2 heb ik de 20-er vervangen door een 16-er ...
Singlespeed ??? ;)
“Its amazing how the World begins to change through the eyes of a cup of coffee!!â€￾

TF
Berichten:814
Lid geworden op:vr mar 11, 2005 8:45 pm

Bericht door TF » do sep 18, 2008 10:10 pm

sneeuwpop schreef:
Tall Boy Bram schreef: Eerst maar even een bekentenis doen. Dan hebben we dat tenminste achter de rug. Ik kom hierbij “uit de kast”. Ja, ik ben een mietje. Eentje die zich ontzettend aanstelt. Zo’n tuttebol die kleinzerig is.

... verving ik de 22-er voor een 20-er...
Tall Boy Bram schreef: ...Bij CP2 heb ik de 20-er vervangen door een 16-er ...
Singlespeed ??? ;)
Singlemiet Gearo???

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » vr sep 19, 2008 5:58 pm

Zo, nog 1 dagje fietsen, dan hebben we Duchenne Heroes 2008 ook al weer achter de rug. Een weekje met veel emoties bij veel rijders en rijdsters. Ook vandaag vielen er weer slachtoffers, mensen die moesten opgeven. Het “gekkenteam”, of te wel Kwebbel en Bebbel had 1 uitvaller. Richard Wagenaar zag het na 5 minuten fietsen al niet meer zitten. Teveel last van een peesontsteking in zijn ene knie. Hij moest met tranen in zijn ogen zijn verzorger bellen om opgehaald te worden. Kenneth, Richard 2, Sjarrel en ik reden toen maar met zijn 4-en verder.

Team Hellas Heroes was toen al dik een half uur onderweg. Ook Hanneke Boon en teammaat Eric Wictor reden samen met de Hellas Heroes op. Het tempo lag beduidend lager want bij aankomst bij CP1 bleken zij net een kwartiertje weg te zijn. Het was een 42,5 km naar CP1, een afstand voornamelijk over vlak terrein en asfalt dus het ging er behoorlijk vlot aan toe. Wij hadden dus al een kwartier op ze weten goed te maken. Na CP1, waar overigens erg lekkere soep – met ballen! – werd geserveerd, gingen we opnieuw op weg. Op naar de “moeilijke” tracks, die zouden vandaag voornamelijk in het midden van de rit zitten. Een paar stevige korte klimmentjes zouden ons ten deel vallen. Ik had vanmorgen een 17-er gemonteerd, 1 tandje lichter dan gisterenmiddag, want er zou genoeg vlak gebeuren in de rit zitten met te weinig echte grote hoogteverschillen om een nog groter tandwiel achter te kunnen rechtvaardigen. Liever wilde ik sneller kunnen rijden zonder al te veel te hoeven spinnen dan dat ik in de beklimmingen zou moeten afstappen wegens een te zwaar verzet. Ik heb vandaag in het middengedeelte een paar keer moeten afstappen omdat het te zwaar was maar vaker was het zo dat de track te zanderig was om goed door heen te kunnen fietsen.

Mijn kont deed gaandeweg de tocht steeds meer pijn dus bij CP2 heb ik van broek verwisseld in de hoop dat het dan beter zou gaan. Echter, het hielp bij nader inzien eigenlijk vrij weinig. Veel staan was de enige remedie. Bij CP2 kwamen we ook de anderen tegen die duidelijk aan het eind van hun latijn waren. Eric zat behoorlijk stuk en ook Hanneke kreeg zichtbaar tekenen van vermoeidheid en uitval. Ronald en Paul gingen eigenlijk als enigen van het stel nog goed vooruit, zolang er niet hoefde gelopen te worden tenminste voor Paul want ook zijn knieen gingen hoe langer hoe meer stuk.

Wij 4-en besloten in eerste instantie niet met de anderen op te gaan rijden omdat het snelheidsverschil te groot was. Echter, nadat we een aantal keer verkeerd waren gereden met dank aan de navigatiekwaliteiten van Kenneth, haalden we telkens de Hellas Heroes weer in. Bij de 3-de keer besloten we maar Ilse en Eric te volgen aangezien zij betere GPS apparaten hadden. Met nog een kleine 20 km te gaan hebben we die afstand samen afgelegd. Ik heb nog een tijd met Ilse op kop gereden en ik moet zeggen, dat ging heel niet verkeerd. Ilse had er aardig de gang in en viel niet tegen! Ze kwam ondanks alles fris op me over en piepte niet! Hanneke was al een keer gevallen die dag dus reed wat voorzichtiger dan anders. Eric daarentegen reed alsof ie op de SS-er zat, flink stampend op de pedalen maar wel met een verbeten gezicht van de pijn. Toch lukte het hem vaak wel om boven te komen. Het laatste stuk van de track was langs een provinciale weg over asfalt dus verliep vrij vlot. Daarna werden we nog even door de GPS DWARS door een heel dicht begroeid dennenbos gestuurd, daar waar eigenlijk geen pad was. We hebben toen zelf maar de kortste weg naar de camping uitgestippeld! Uiteindelijk had ik dik 120 km op de teller staan met een ruime 7 uur aan totale reistijd (incl. stops).

Vanavond schijnt er een bonte avond te zijn, de bar blijft langer open dan normaal en dan is er morgen natuurlijk de slotetappe met een vrij kort stukje fietsen tot de finish in Nijmegen. Dan zit het er al weer op. Uiteindelijk is de week toch vrij snel omgevlogen. Vooral vandaag ging het heel erg snel, dat hoorde ik ook van veel andere deelnemers. De tijd vloog om, net als het aantal kmÂ’s dat men reed en ook de snelheden lagen beduidend hoger dan in het begin. Als je nu deze tracks van de laatste paar dagen vergelijkt met die van begin de week, dan stellen ze eigenlijk geen ene ruk voor, we zijn nu natuurlijk flink verwend door alle tracks in de Ardennen! Morgen is het nog een 40 km over vlak terrein en dan volgt er nog een stukje van 35 km bij Groesbeek waar we toch nog flink aan de bak schijnen te moeten. Ik weet nog niet met wat voor verzet ik dan ga rijden maar daar kom ik vast wel uit.

O ja, Eric reed vandaag overigens niet op zijn Santos maar op de Koga van de pa van Ilse. Morgenmiddag bij CP3 wisselt hij van fiets en zal SS-end de finish overrijden!

Tot zover voor vandaag, het eten is inmiddels klaar hoor ik net, dus tot ziens morgenmiddag in Nijmegen!

Groet,

TBB

Gebruikersavatar
JJ
Forumbeheerder
Berichten:7298
Lid geworden op:di jan 08, 2002 4:43 pm
Locatie:Bunschoten
Contacteer:

Bericht door JJ » vr sep 19, 2008 6:40 pm

Goed om te lezen dat Eric nog steeds op de fiets zit.

Ik zelf kan helaas niet bij de finish zijn morgen middag, succes het laatste stukje, ik zal aan iedereen denken.

JJ
Justpedal Bikeshop: Your alternative bikeshop!

Gebruikersavatar
ott
Berichten:1823
Lid geworden op:ma jun 12, 2006 4:57 pm
Locatie:doesburg

Bericht door ott » vr sep 19, 2008 6:45 pm

Bedankt voor de mooie verslagen Bram. Ik vindt het geweldig vindt wat jullie doen voor het goede doel. :)

Weet niet of ik het ga redden zaterdag. Gaat er nog iemand?
'genoten, mens, genoten dat heb ik! Seks is het niet, maar het lijkt er verdorie toch goed op'
Sport als levenskunst

Gebruikersavatar
willem12
Berichten:2118
Lid geworden op:vr mei 28, 2004 2:38 pm
Locatie:Hoogland

Bericht door willem12 » vr sep 19, 2008 10:02 pm

Het leest als een sprookje. Alles omgekeerd; Bram als rustige diesel en Eric die ternauwernood de finish haalt....

Deze verhalen zetten de Duchenne Heroes nog beter op de kaart. Goed gedaan Bram.
Ik koop mijn fietsen bij JustPedal.nl

Gebruikersavatar
wictor
Berichten:1066
Lid geworden op:vr jun 18, 2004 7:40 am
Locatie:langs de Rijn....

Bericht door wictor » zo sep 21, 2008 10:27 am

willem12 schreef: Deze verhalen zetten de Duchenne Heroes nog beter op de kaart. Goed gedaan Bram.
Idd.

Kort berichtje vanuit het sanatorium: Alles is k*t en ik geloof dat ik dood ga. :shock: Typen is nogal lastig dus geen lang verhaal van mijn kant.

Serieus: ondanks een nogal gaar lichaam waar ik alsmaar chagrijniger van werd was het een supertof evenement om mee te maken. Brams demarrage's bergop waren (hoe str*ntvervelend ook als je stuk zit :D) indrukwekkend, de landschappen mooi, en de sfeer perfect. Dank aan iedereen die singlespeed heroes gesteund heeft de afgelopen maanden, op welke manier dan ook, en :arms: voor iedereen die de laatste 4,5 dagen wat extra geduld had voor me.

Tall Boy Bram
Berichten:1502
Lid geworden op:wo mar 31, 2004 4:36 pm

Bericht door Tall Boy Bram » di sep 23, 2008 7:16 am

Duchenne Heroes 2008 is ten einde… L Het is klaar, over en uit. Jammer hoor, het was een mooi evenement waar ik erg van genoten heb. Nu thuis zittend op de bank, mis ik de aanwezigheid van veel mensen. Mijn neus ruikt nog steeds de modder uit de Ardennen. Toch zijn alle wasjes inmiddels gedraaid, is de fiets blinkend schoon gewassen en gepoetst, toch wil de geur nog niet wijken voor het gewone. Ook wel maf, weer gewoon languit kunnen slapen in je eigen kingsize bed, zonder met half opgetrokken knieën te moeten liggen in een omhoog geklapte Volkswagen camper en elke keer bang te zijn om je hoofd te stoten. Geen geschud meer als iemand anders zich omdraait en de hele camper in zijn vering staat te dansen. Of het douchen onder een douche die niet ieder moment op standje koud kan schieten i.v.m. de beschikbare tijd. Tja, het is ook wel weer leuk om thuis te zijn.

Wat ook leuk was, was de intocht in het park nabij de universiteit van Nijmegen. Daar stonden vele honderden mensen die allemaal stuk voor stuk ons uitzinnig binnenhaalden. Men kreeg bloemen, er hingen spandoeken, er speelde artiesten, Gijs Bruinsma vertelde over iedere deelnemer iets bijzonders, het was heel erg indrukwekkend. Het halve park stond bomvol. Voor we dat park konden binnenrijden moesten we natuurlijk nog wel even starten in Venray die morgen. Daar hadden we de vorige avond een groot feest gehad waarbij door sommige mensen een beetje te diep in het glaasje was gekeken getuige de vele katers die er de morgen erna zichtbaar waren. Men kreeg de mogelijkheid om iets eerder te starten dan gebruikelijk om zo ruimschoots de tijd te hebben om op tijd bij CP2 te zijn. Vandaar uit zouden we namelijk in groepjes kort op elkaar naar CP3 rijden vanwaar we in 1 groot lint naar de finish zouden rijden. Niet dat we vandaag nou zoveel kilometers moesten maken hoor, sterker nog, het was de kortste rit van alle dagen nota bene! Nee, veel mensen hadden inmiddels wel erg vermoeide benen en wilde op hun gemak het laatste stuk rijden. Vandaar dat Ilse haar groepje en Eric en Hanneke om 08:15 uur starten. Richard & Richard, Kenneth en ik gingen gewoon om 9 uur weg. Toch merkte ik al snel dat bij mij de vermoeidheid toch ook parten ging spelen, ik kreeg de 17-er niet goed rond en was een beetje aan het harken. Er zaten wat snelle bospaden met zo goed als geen hoogteverschil in waar ik toch liever een tandje lichter had willen rijden.

Bij CP1 heb ik dan ook de 17-er vervangen door een 19-er en toen reed ik aanmerkelijk lekkerder. Alles ging een stuk soepeler. We zouden in het tussen CP 1 en CP 3 stukken in de buurt van het Rijk van Nijmegen gaan rijden, plekken waar ik ook in mei dit jaar reed met de marathon van het WK Studenten. Ik herkende al snel tracks die ik toen ook reed. Toen reed ik een 18-er maar de 19-er nu was voor nu in ieder geval een betere keus. Lekker trappend ging ik al snel weer rijden zoals ik dat in het begin van de week ook deed: namelijk op elke klim flinke afstand creërend op de andere deelnemers. Het was wel zwaar want er zaten best lange klimmen in. Na een tijdje had ook ik het wel een beetje gehad en begon ook de kont weer op te spelen. Ik had het niet erg gevonden als het nu eens klaar zou zijn geweest. Gelukkig kwam daar net CP2, daar trof ik de rest aan die daar prinsheerlijk van het zonnetje lag te genieten in het gras. Met zijn allen zijn we na een 10 minuten op weg gegaan naar CP3. Dat was nog een 16 km rijden. Na een vijf minuten werden we opgewacht door wat vrienden van Eric die een stukje met ons meereden. Bij CP3 aangekomen was het wachten op de laatste deelnemers die daar moesten komen. Om 3 uur ging de hele stoet achter de motorpolitie aan dwars door Nijmegen. Een heel lang lint van zeker een kilometer lang, ononderbroken reed door de straten van Nijmegen. Het verkeer werd hier en daar stilgelegd en zo reden we een half uur in colonne. Onderweg werd de wave gedaan en ook dat was erg mooi om te zien maar ook om te horen. Veel Nijmegenaren stonden met verbazing te kijken naar onze stoet.

In het park aangekomen vormde het publiek een erehaag waar wij doorheen moesten fietsen. Ik kreeg van mijn ouders een krans gemaakt van zonnebloemen omgedaan en kon de champagne van mede DP-er en goede vriend Rinus me goed laten smaken. Ja, het was erg mooi. Behalve Rinus waren daar ook Malle T. en lagere schoolvriend Bas met zijn vriendin. Net als mijn broertje, zusje en schoonzusje. Natuurlijk was dit ook het moment waarop bekend werd gemaakt wat de voorlopige opbrengst is van Duchenne Heroes 2008. Die bleek op € 950.000,- te liggen. Daar is team Single Speed Heroes toch maar mooi voor 1/100 deel verantwoordelijk voor! Het bedrag zal hopelijk nog iets oplopend zodat het miljoen in zicht komt, van veel kanten komt nog geld binnen. Ook wij hebben nog sponsors die geld hebben toegezegd maar dat op de een of andere manier nog niet gesponsord hebben. Na afloop zijn we met wat vrienden en familie gaan eten in een leuke tent in Nijmegen. Dat was erg gezellig. En dan breekt het moment aan dat je weer naar huis gaat… Met zijn 3-en naar de camper toe en Eric en Merrick naar Wageningen brengen alwaar Merrick door zijn vriendin opgehaald werd. Dan thuiskomen en een half uur bezig zijn met alle smerige troep uit te ruimen, de eerste was te doen…

Tot slot, de tocht was geweldig. De Santos Marathon Carbon deed het geweldig. De fietsen werden meermalen bewonderd door andere deelnemers en er is een hoop over gepraat. De Schwalbe banden hebben ons niet 1 keer in de steek gelaten. Volgens mij zijn wij het enige team dat géén lekke banden reed. De stalen kettingbladen van Surly lijken nauwelijks slijtage te hebben. Nee, de fiets blonk uit in degelijkheid.

Nou, dat was het dan, 722 kilometer in 7 dagen tijd met 8694 hoogtemeters gemaakt. Ik wil hierbij iedereen bedanken die met ons meeleefde de afgelopen weken, alle sponsoren bedanken en tot ziens!

Met vriendelijke groeten,

Bram Verbout
teamcaptain Team Single Speed Heroes
www.singlespeedheroes.nl
http://single-speed-voor-duchenne.hyves.nl/
http://krommerijnzwemmarathon.roxer.com
http://zwemmenvoorduchenne.hyves.nl/

Plaats reactie