Met mijn stomme kop en een flinke kater heb ik die de volgende dag erop geflikkerd. Het resultaat was dat ik, nadat de kater een beetje begon af te nemen, erachter kwam dat ik de stickers verkeerd om op de vorkpoten had geplakt. En dat is iets wat (je) nooit meer los laat. Ik maakte mezelf wijs dat ik er wel mee zou kunnen leven...
Nee dus, maar het was niet anders en ik ging richting Frankrijk; de DH van Vars.
De eerste paar dagen heb ik gedaan op mijn DH fiets. Dat ging flekkeloos en daarom gelijk maar effe fietsend en uit de losse pols wat fotootjes geschoten.


De volgende dag heb ik m'n Nicolai gepakt. Het bleek bingo op dat laatste kleine sprongetje die je ziet op de tweede foto.
Ik voelde langzaamaan de 151 steeds verder wegzakken en snoeihard terug stuiteren.

Eenmaal beneden aangekomen was het precies wat ik had gedacht; De seals waren lek en de olie droop als bij een kroket van de plaatselijke snackbar, langs de poten.
Thuis aangekomen is de fiets de schuur in gegaan met in het achterhoofd dat ik dat ding eens moest gaan maken. Daar kwam weinig van...
Met mijn luie reet dacht ik dat die 151 maar aan de muur moest en het tijd was voor een nieuwe vork. Immers, de olie was eruit, de seals waren kapot, de stickers zaten verkeerd om
en hij was ontzettend rood. De uitzonderlijk creatieve geest in me zij echter wat anders. De vork moest totaal gerefurbished worden (zoals Sony Nederland hun opgepoetste oude zooi zo mooi noemen).
Ik vond het zonde om die nieuwe 2004 stickers zomaar weg te gooien. Dus heb ik deze er met een dun nylon draadje vanaf gesneden. Uiteindelijk moeten deze er weer op komen met dubbelzijdig tape.

Verrvolgens moest de vork uit elkaar worden getrokken om hem schoon te maken. Dat die verf van de Boxxers echter overal zo makkelijk eraf komt bleek een misvatting.
Enfin, de onderkroon is inmiddels helemaal ontdaan van z'n oude laag, schoongemaakt en met twee witte grondlagen gespoten.


wordt vervolgd...