Om 3:45 ging de wekker, slecht idee, doe ik volgend jaar anders. Daan (Dader) stond voor de deur en snel op weg. Ik vind Daan een nette jongen, maar daar dacht de Deutsche Zoll iets anders over en iets na Unna mochten we aan de kant. Drogencontrolle, na vijf minuten mochten we door. Koffie en spokecard ophalen in Gilserberg en samen met de anderen verzamelen, achteraan het veld.
Na 3km kwam mijn linkercrank los. 100% eigen schuld, was gewoon vergeten de moeren aan te draaien.
Ik was meteen de laatste in de strijd. Heerlijk rijders ingehaald, maar dat was eigenlijk niet eerlijk want ze waren allemaal te groot/dik/zwaar. Afdalingen waren heftig, de snelle waren te koud en de steile hadden teveel stenen; alles deed pijn in mijn lichaam, gelukkig zat er klimmetjes tussendoor.Bij de pauzeplek stonden Tuig (Thijs) en Dida (Alexander). Thijs baalde, hij ging te langzaam (benen wilden niet) en Dida stond aan het bier en vermaakte zich opperbest. Thijs pakte mijn achterwiel en samen de laatstse heuvels op. Opeens hoor ik een enorme klap en Thijs staat stil, derailleur heeft zich in zijn wiel gedraait, slag in het wiel. Einde oefening. Hij heeft nog geprobeerd er een SingleSpeed van te maken, maar dat is niet gelukt.
Na 1e ronde even twee minuten naar de auto geweest, drinkbus omruilen en de astma-puf nemen tegen de koude lucht, max 3min verloren. In de weilanden een Duitse SingleSpeeder opgeraapt op een groene Voodo en met mooie kleurentattoo's op de kuiten. Veel te zwaar verzet en bijna overleden. Meteen daarna sloot Dida aan, die kon op de minder steile stukjes goed snelheid maken. Samen de eerste berg op gaan rijden. Toen het wat steiler werd hoorde ik brabants gemopper achter me en zette dus iets aan, het was immers een wedstrijd
Op het loopstuk van de tweede berg sloot opeens Mek-prut (Michiel ?/) aan, waar kwam die vandaan? Even bijgepraat en toen weer op de fiets zaten ging hij op het steile stuk vlak onder de top ervandoor. Meteen kwam Ramses Bekkenk over ons heen denderen, de winnaar van de 120km. Mek-Prut aarzelde geen moment en probeerde het wiel van Ramses te pakken en samen ramden ze omhoog. Zeer fraai om te zien, jammer dat ikzelf moest afstappen
Daarna werd alles wat minder. Minder steil, minder fit, minder flexibel de afdalingen af en minder ver de laatste steile klim op.
Vragen/Conclusies:
- Mijn gewichts/kracht ratio moet beter. Met het verzet wat ik 80km/2100hm kan draaien kom ik op het vlakke & vals plat amper vooruit.
- Moet ik nu het hele bovenlichaam gaan trainen om af te kunnen dalen met een carbonnen voorvork of koop ik een geveerde vork met goed lock-out zodat staand klimmen geen probleem is?
- Dader klaagde dat er zo weing SingleSpeed volk was....ik vond het wel meevallen, 100 SingleSpeeders en NL en 8 aan de start is niet slecht vergeleken met de gearies. Als je exclusief wil zijn moet je niet klagen
- Kellerwald blijft er altijd inhakken. Het is altijd te ver of te zwaar of te koud of te....
- SingleSpeed marathon rijden is een Mind-Game, waarbij je ook nog eens je eigen regels en normen stelt. Zelfs Daan (Dader) zat in de auto naar huis na te denken over een geared fiets....oftewel 4,5h gestorven door eigen keuzes.
- TBB kan heel behoorlijk marathons rijden !! Mooi man.
In de achtergrond een voorwiel behorende aan de altijd insipirerende Dida, die mij overigens twee minuten voordat de foto werd genomen een lezig gaf over paarden en verschillende soorte draf of loop of ren (heb het niet op geschreven sorry) 
