Om 7:30h van start, je betaald 10 euro aan een meneer, je krijgt een startnummer en zijn zoon zet je naam in computer en daar gingen we. Na 5km haalden we de eerste gearies in die meteen daarna de 65km route opdraaiden, alles voor niets
Daarna meer dan een uur alleen gefietst, Dader was er al vandoor en blijkbaar ging ik hard genoeg om niet al te snel ingehaald te worden. De beloftes kwamen volledig uit. Steil op en neer, soms angstig steil neer, singletracks van 2 banden breed en heerlijke uitzichten. De Ardennen op z'n best. De RR band achter gaf overal tractie, maar in de modder in over de boomstammen blijkt 2.4 toch te breed te zijn voor mijn Zion. Balen. 
Op kilometer 60 was bij mij het beste er wel af, vanaf km 70km moest ik vaker van de fiets en tussen 80 en 95km was het domweg harken. De belgen die ons inhaalden waren "stupefait", die begrepen niet dat zoiets leuk was. Aan het eind van een lange klim over zwarte leisteen kwam een Waal op een mooie Seven Sola naast me fietsen en wilde praten. Helaas werd het steiler en moest ik wel harder doorklimmen, ik pakte meteen 10 meter en kwam als een stoomachine boven. "Is het dit niet te zwaar?" vroeg hij toen. Op het randje antwoordde ik, maar eigenlijk had hij gelijk. Singlespeed in Ardennen is op het randje, je zoekt het punt op waar het net te zwaar is en dan monteer je precies 1 tandje lichter. Er komt ook geen eind aan..volgend jaar ben je lichter en sterker en dan monteer je een zwaarder verzet, zodat het weer op het randje is.
Het was mooi.
)