Dida's en Sneeuwpop's roadtrip door Wales, GB, is goed geslaagd. Van zaterdag 31 juli tot zondag 15 augustus hebben we een goede selectie aan biketrails gereden in het mooie Wales. Verblijf was telkens een jeugdherberg, vanuit we dagelijkse tochten ondernamen. We hebben zo'n beetje alles gereden wat we van plan waren en het is zeker niet tegen gevallen. Sterker nog, we hebben genoeg ideeën opgedaan voor een eventueel vervolg...
Dag 1: Heenreis via Duinkerken-Dover met als bestemming Bristol (bezoekje aan mijn zus). Vroeg vertrokken vanuit Uden (=Dida's hometown) om te proberen op tijd bij de boot te komen. Vooraf al wel bedacht dat het rood/zwarte zaterdag op de belgische wegen zou zijn ivm vakantieverkeer rondom Antwerpen en richting de kust. Gelukkig niets van dit alles, en we waren daarom ook ruim op tijd voor onze boot. Sterker nog, we konden meteen de boot oprijden van 2 uur eerder! Lekkere meevaller. Na een rustig boottochtje van 2 uur stonden we dan aan de andere kant van het kanaal. Eind van de middag in Bristol aangekomen, waar we de eerste 2 nachten zouden blijven.
Dag2: Biken in Bristol. Net buiten de stad liggen 2 aangelegde trails, AshtonCourt en 50AcresWood. Niet heel erg lang, maar sommige stukken waren toch wel erg leuk om meermaals te rijden en sommige ook zeker technisch uitdagend. Na hier een aantal uurtjes te hebben rondgespeeld zijn we toch weer rustig richting het huis van mijn zus gegaan, waar een heerlijke BBQ op ons wachtte. Na het eten de planning nog maar even doorgenomen voor de opvolgende dagen en vroeg naar bed.
Dag3: Biken in Afan Forest Park. Na ongeveer een uur of 2 rijden aangekomen bij het bezoekerscentrum vanwaar er meerdere routes te rijden zouden zijn. We hadden in de planning om rustig te beginnen, dus meteen maar even "White's Level" gereden. Ongeveer 90% singletrack, zowel technisch omhoog als naar beneden. Vooral het stuk "black run" in de route was vet; mooie kombochten en een leuk stukje houten shore. Na het biken ook maar eens op zoek gegaan naar het eerste hostel. En zoeken werd het; een van de meest afgelegen hostels van GB. Maar dan ook op een pracht-lokatie! Potje koken, potje bier erbij, beetje ouwehoeren met wat mensen in het hostel, en weer op naar de volgende dag.
Dag4: Biken in Brecon. 'Wegens omstandigheden' de planning maar een beetje aangepast en niet in AfanForestPark, maar in de BreconBeacons een mooie tocht gaan maken("The Gap"). In het stadje Brecon gestart en lekker opgewarmd tijdens een 12km tocht langs een idyllisch kanaaltje. Toen een lange steile rotsige track gevolgd tot aan de boomgrens, waarna een snelle afdaling ons bij een oude ruïne bracht. Van daaruit over een asfaltweg weer verder, waar we een 'leuke' klim van zo'n 20% voor onze kiezen kregen. Toch best zwaar op de singlespeed, maar lopen is voor mietjes.... Daarna gelukkig een heel erg mooi stuk over de moorlands van de BlackMountain en een erg lange afdaling over grote losse stenen. Terug in Brecon nog even boodschappen gedaan (vegaburgers en bier) en weer terug naar 'ons' afgelegen youthhostel.
Dag 5: Biken in Afan Forest Park. Op een iets andere plek dan 2 dagen terug begon 2 andere routes; "Y Wal" en "Penhydd". Helaas kwamen we er ter plaatse achter dat laatstgenoemde gesloten was voor de rest van het jaar vanwege onderhoud aan het bos. Wederom veel singletrack en zeer mooie omgeving, met een aantal mooie flowende singletracks. Minder uitdagend dan "White's Level", maar er is dan ook een koppeling van deze 2 route's bij elkaar, en heet dan "W2". Helaas waren er ook een paar gedeelte's van de route "Skyline" gesloten, dus bij terugkomt bij de auto hebben we ervoor gekozen om in de buurt van het hostel nog wat te gaan rijden. Daar in de buurt ligt namelijk het"Usk Reservoir" waar een simpele route omheen is aangelegd. En natuurlijk Dida's idee om daar iets meer uitdaging van te maken, oftewel 'ontdek je plekje'. Naast een aantal doodlopende weggetjes toch nog 2 leuke wandelroute's kunnen volgen op de bike.
Dag 6: Biken in Brechfa Forest. Dit is een minder bekend bikers-gebied, maar bevat wel de een van de gaafste tracks van Wales! Na de "Gorlech Trail" gereden te hebben meteen de "Raven Trail" er achteraan geplakt. En wat is die VET; Gigantisch mooi aangelegde en afgelegen singletracks, met hele snelle en strakke switchbacks. Daarna mooie stenen trappen, dikke jumps en nog meer dikke kombochten. Daarna weer een lastige steile singletrack omhoog om vervolgens een hele lange bochtige singletrack naar beneden te krijgen. WOW, wat is dát een mooie trail!!! Moe maar voldaan de spullen weer ingeladen en naar het kustplaatsje Borth gereden voor ons 2e hostel.
Dag 7: Biken in Nant-yr-Arian. Bij het ontwaken bleek het een druilerige dag te gaan worden. Ach ja, je ben in Wales.... Na wat rondrijden met de auto toch uiteindelijk het bezoekerscentrum van het natuurpark gevonden. En weer een mooie lodge waar je koffie/thee/scones/flapjack kan krijgen, grote parkeerplaatsen en een bikewash. Verspreid over heel Wales zijn er dit soort projecten opgezet om het recreëren in de natuur te bevorderen. En onderdeel hiervan zijn dus ook een groot aantal van de man-made-trails. En dit was er ook weer eentje om van te smullen, genaamd "Syfydrin Trail". Dit is een combinatie van 2 andere routes, de "Summit" en de "Pendam", aangevuld met nog een extra loop over de hooglanden. Begonnen en gefinished in de regen, en onderweg ook nog dikke mist, harde tegenwind en zware regenbuien gehad. Maar dat kon de pret niet drukken, wat een mooi uitgestorven stuk natuur. Onderweg nog wel de bokken van mijn achterrem moeten vervangen ivm kapot veertje. Moe maar voldaan bij terugkomst een lekkere cappuccino met flapjack genuttigd.
Dag 8: Biken in Machynlleth. Vooraf al veel verhalen gehoord over de "Cli-machx Trail" en dit maar eens gaan uitproberen. De parkeerplaats was lastig te vinden en stelde dan ook niet veel meer voor dan een open plaats aan het eind van een klein bergweggetje. Tot onze verbazing stonden er al 4 andere MTB-ers, klaar om los te gaan op hun orange-five's. Na een lange gravelroad omhoog gereden te hebben kwamen de eerste stukken singletrack, leuk slingerend aan de zijkant van een berghelling. Inmiddels die 4 gasten alweer bijgehaald en vol gas voorbij gestoken. Tijdens de opvolgende singletrack hoorde ik achter mij ineens Dida roepen dat hij een snakebite had. Dus wiel eruit, buba eraf, biba eruit. Dida zegt nog tegen mij dat het wel een erg groot gat is dat er in zijn biba zit. Ik antwoord dat het gat in zijn buba nog een stuk groter is! Gelukkig met een stuk plastik en duct-tape een noodreparatie uit kunnen voeren, waarna de rit rustig werd voortgezet. Terug bij de auto aangekomen snel Dida's band vervangen voor een 2.4 MK, om nogmaals de laatste afdaling te gaan rijden. Dit is de langste singletrack-afdaling in Wales en loopt heel mooi langs een rotswand tussen de bomen door over een lengte van zo'n 7km. Aan het eind werden nog wel wat steile kombochten beloofd, maar na in Brechfa gereden te hebben stelden deze weinig meer voor. En om nog een beetje aan kilometers te komen die dag hebben we die singletrack ook nog een 3e keer gereden....
Dag 9: Verhuizen van het hostel in Borth naar een hostel in Betws-y-Coed en daar ter plekke een trail gaan rijden. Helaas, bij aankomst kwamen we er achter dat we in Borth een aantal spullen vergeten waren, en zijn we dus weer terug gereden naar Borth, om daarna dezelfde 100km voor de 3e keer die dag te rijden. Inmiddels was het alweer halverwege de middag en hebben we maar besloten er een 'rustdag' van te maken. We hebben daarom maar een bezoek gebracht aan een raar mediterraans nepdorpje, genaamd Portmeirion. Ambtenaar ruimtelijke ordening Dida keek z'n ogen uit...
Dag 10: Biken in Betws-y-Coed, de "Marin Trail". Vanuit het hostel konden we halverwege de route starten, door eerst een gezellig weggetje van 20% op te stoempen. Eenmaal op de route was het erg goed te rijden, redelijk korte gematigde klimmen en glooiende singletracks. Totdat we bijna bij begin/eindpunt kwamen; daar kregen we dus eerst de 'finale', waarna we de startklim mochten rijden. Niet erg steil, maar wel lang. En het vochtige warme weer hielp hierbij ook niet veel. Daarna wel weer hele mooie weidse uitzichten vanaf een smalle rotsige singletrack bovenop de bergrug.
Dag 11: Biken in Penmachno. Hier lopen de route's Dolen Eryri" en "Dolen Machno". Wat de route's missen aan echte technische uitdaging, maken ze ruimschoots goed met schoonheid. Mega-lange bochtige singletracks die dan weer tussen naaldbomen, dan weer over houten bruggetjes, dan weer groen grasland, dan weer ruw stuk hoogland, dan weer over heide, en nog veel meer van datzelfde. Dit is niet de spannendste, maar zeker wel de mooiste singletrack die Wales te bieden heeft. Hier moet jaren werk in gezeten hebben om het allemaal aan te leggen.
Dag 12: Verkassen naar youthhostel in Dolgellau en biken in Coed Llangdegla. Volgens locals the-place-to-be om te biken. Nou, dat beloofd weer wat. En waar hoge verwachtingen worden geschept, zijn teleurstellingen te verwachten. Een heel groot deel van de rode en zwarte route lopen zamen met de makkelijke blauwe, waardoor het lang duurt voordat er wat leuks opdoemt. Verspreid over het hele bos zijn ze bezig met werkzaamheden, oftewel in de toekomst zal hier een heel dik bikepark gaan ontstaan met freeride en downhilltracks. Voor ons voorlopig alleen de rood/zwarte route, die toch wel een aantal erg mooie stukken singletrack heeft. Bij terugkomst was er een Orange-bikes testdag gaande, dus wij hebben beide een 20" FIVE meegenomen op een testrondje. Bij terugkomst de vraag hoe we de bikes vonden; "Mwah, nice, but it doesn't win from 29er rigid!" Dida had er wel weer genoeg van, maar ik wilde nog wel een ronde rijden op een Orange Alpine160. Met een 75cm breed downhillstuur en mega-slacke balhoofdshoek ging ik de XC-route op. Vol verbazing ging het best lekker bergop, en wat een genot bergaf. Waar ik op de FIVE nogal last van brakedive had, voelde deze veel stabieler en was remmen overbodig op de rocky afdaling. Gewoon gas geven en sturen; ik denk dat er in de toekomst zoiets nog wel in mijn collectie gaat komen!
Dag 13: Biken in Coed-y-Brenin. Dit is het bekendste trailpark van Wales, en dat was ook wel te merken op de parkeerplaats. Ook weer zo'n groot bezoekerscentrum, nu zelfs met bikeshop. Voor vandaag de "Dragons Back". Het begin van de route is een een lang stuk over grote dikke keien en stenen platen. Daarna wat op en neer aan de zijkant van een berghelling met een aantal flowende kombochten op het eind. Daarna een erg lange klim over een brede rotsige weg, totdat we weer over een bochtige singletrack de berg naar beneden mogen scheuren. 'What goes up, must come down' is de instelling op de volgende klim, want wat een pokkeding was dat, zeg. Elke keer dat je dacht dat het vlakker werd, ging het de bocht om, om daarna nog steiler verder te gaan. Met kramp in mijn linkervoet wel weer fietsend boven weten te komen, en eenmaal bij de afdaling aangekomen was de miserie alweer vergeten. Een mooie lange stenen trap/kombocht-combinatie met zwarte doodshoofdjes op de waarschuwingsborden. Dus extra fun!!! Eenmaal helemaal beneden konden de polsen wel weer een tijdje rust gebruiken, dat is nu eenmaal het nadeel van een starre vork rijden in de UK.
Dag 14: Wederom biken in Coed-y-Brenin, maar nu de "MBR" en de Cyclym Coch". De laatstgenoemde was voor een groot deel hetzelfde als "Dragons Back", maar was mooi om mee op te warmen. Daarna de "MRB", die toch ook wel weer een aantal erg mooie stukjes te bieden had. Weliswaar wat minder dan de eerder gereden trails, maar nog steeds de moeite waard als je van 'rock-riding' houdt. Wederom een aanslag op de polsen; geen wonder dat een UK-hardtail meestal een dikke verende voorvork bevat!
Dag 15: Alweer de laatste dag biken in Wales, en volgens de 'kenners' het beste voor het laatst bewaard; de "Tarw Trail", wederom in Coed-y-Brenin. Deze trail bevat delen van de orginele track die er al lag voordat het hele trailpark gebouwd werd. Dus wij vol verwachting en vol energie op weg gegaan, bergje op, bergje af, singletrackje hier, rotspartijtje daar; wanneer zou de SUPERTRAIL beginnen? Maar helaas, hij kwam niet. Niet dat het een slechte route is, in tegendeel, maar niet wat wij hadden verwacht/gehoopt. Waarschijnlijk een te hoog verwachtingspatroon in combinatie met de hoge kwaliteit aan trail hieraan voorafgaand......jammer! Maar niet getreurd, we hebben gewoon lekker kunnen rijden als afsluiting van onze roadtrip.
Dag 16: De terugweg naar huis. Avond van tevoren even de route bekeken en volgens Dida was het maximaal 400km rijden. Weet je dat zeker, en niet 400 mile? "Nee, het is écht in km! Dus wij 's ochtends rond 8 uur vertrokken richting Dover, waar wij de boot toch maar nét wisten te halen. Bij nader inzien waren het dus toch 400 miles, en hebben we gewoon hard genoeg gereden om het alsnog te halen, haha... Eenmaal op terugweg door België hebben we meer regen over ons heen gekregen dan we in 2 weken Wales bij elkaar hebben gehad. Ja, dikke mazzel met het weer dus!
Meer foto's hier en hier te vinden
Samenvatting:
15 snake-bites, 3 gescheurde buitenbanden, 3 setjes remblokken, Midgies, zonnebrand, saaie-stacaravans-aan-de-saaie-engelse-kust, slechts-12-nederlandse-auto's-in-Wales, flapjack's-met-chocoladetopping, mensen-in-youthhostels-kunnen-niet-koken, snurkende-mensen-zijn-vervelend, midget-gems, heb-geduld-met-het-starten-van-oude-auto's, 29er-equals-shorttravel-suspension, blah blah blah......
Oftewel alleen maar de leuke trails gaan rijden en de linking-stages achterwege laten!